De Zwitsers-Amerikaanse psychiater Elisabeth Kübler-Ross heeft lange tijd gewerkt met stervende mensen. Over haar ervaringen schreef zij in 1969 een boek. Daarin beschrijft zij het inzicht dat mensen hun aangekondigde dood in vijf vaste, opeenvolgende stadia verwerken: ontkenning, woede, onderhandelen, depressie en aanvaarding.
Ook andere vormen van rouw, zoals over het verlies van een partner, een baan of een voetbalwedstrijd voldeden volgens haar aan dit schema
Dit model werd al snel populair bij het grote publiek en de vijf fasen werden bijna een verplicht af te werken boodschappenlijst bij rouw.
Hans van Maanen laat in zijn Grote encyclopedie van Misvattingen zien dat uit later nieuw psychologisch onderzoek blijkt dat ieder mens verlies op zijn eigen manier verwerkt, soms in onderscheiden stadia in wisselende volgorde, vaak met alle gevoelens door elkaar.De moderne psychologie heeft in ieder geval allang afscheid genomen van het rouwmodel van Kübler-Ross.
Voor sommige mensen is het idee dat er bij rouw nu eenmaal stadia zijn waar ze doorheen moeten nog steeds een steun, voor andere is het een extra, zij het overbodige reden tot bezorgdheid.